Inhoud
- Definitie van duizeligheid
- Tips voor het voorkomen van duizeligheid
- Preventietips voor misselijkheid
- Post Duizeligheid Behandeling
Duizeligheid is gerelateerd aan het evenwichtsgevoel van het menselijk lichaam, dat wordt onderhouden door een complexe interactie tussen het binnenoor, de ogen, drukreceptoren in de kruispunten van de onderste ledematen van de wervelkolom en het zenuwstelsel. Achtbaanritten kunnen deze balans van het lichaam doorbreken en duizeligheid en bewegingsziekte veroorzaken. In de meeste gevallen zijn deze twee licht en gaan ze vanzelf.
Definitie van duizeligheid
Een persoon met duizeligheid kan een of meer van de volgende symptomen ervaren: instabiliteit, een gevoel van zweven, en dat alles draait. Ernstigere symptomen zijn hoge koorts, ernstige hoofdpijn, toevallen, braken, pijn op de borst, hartkloppingen, onvermogen om de extremiteiten te bewegen of verlies van gezichtsvermogen / gehoor / spraak. Sommige mensen ervaren duizeligheid als misselijkheid, een misselijk gevoel veroorzaakt door de beweging van een achtbaan, vliegtuig of boot.
Tips voor het voorkomen van duizeligheid
Om duizeligheid op de onderlegger te voorkomen, vermijdt u te snel hoofdverschuivingen of hoofdpijn, elimineert of vermindert u het gebruik van producten die de bloedsomloop beperken (tabak, zout, cafeïne, alcohol), contact met stoffen minimaliseren allergisch, drink veel vocht en behandel eventuele infecties van het oor, de sinussen of luchtwegen.
Preventietips voor misselijkheid
Om duizeligheid in de achtbaan te voorkomen, ga niet op de laatste stoel zitten, ga niet op je rug zitten, kijk of praat niet met iemand anders misselijkheid, vermijd sterke geuren of pittig / vet voedsel en overleg met je arts over behandelingsremedies.
Post Duizeligheid Behandeling
Ernstiger gevallen van duizeligheid verdienen de aandacht van een arts die is gespecialiseerd in oren, neus, keel, evenwicht en neurologisch systeem. Routinecontroles kunnen op elk kantoor worden uitgevoerd om te controleren op bloeddruk, zenuwfunctie, evenwicht en gehoor. Tot de meest voorkomende tests behoren computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming, elektronenstagmografie (ENG) of videonystagmografie (VNG) (specifieke onderzoeken van oculaire beweging na stimulatie van het binnenoor met lucht of water) of, in sommige gevallen, bloedtesten en hartevaluatie . Medicatie en uitgebalanceerde oefeningen zijn de meest voorkomende recepten zodra de arts de resultaten van de examens heeft.