Inhoud
Het veneuze congestiesyndroom lijkt veel op spataderen in de benen. In beide omstandigheden is er een defect in de kleppen van de aderen die het bloed terugleiden naar het hart. Door veneuze insufficiëntie kan bloed de andere kant opgaan en zich in de aderen opbouwen. Wanneer dit gebeurt in de lagere buik, dichtbij de vrouwelijke organen, kan de aandoening het bekken veneuze congestiesyndroom (SCVP) worden genoemd.
oorzaken
Er bestaat geen consensus over de exacte oorzaak van het veneuze congestiesyndroom, maar er zijn aanwijzingen dat nettoletentie en gewichtstoename bij de zwangerschap een mogelijke oorzaak van de ziekte zijn. Van oestrogeen is bekend dat het verzwakking van de veneuze wanden veroorzaakt en overmatig hormoon tijdens de zwangerschap kan een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van de aandoening. Er kunnen enkele anatomische variaties aanwezig zijn, niet volledig begrepen door de Geneeskunde, die kunnen bijdragen aan het syndroom.
afmeting
Het aantal vrouwen met SCVP is onbekend, maar naar schatting zal tot 30% van de volwassen vrouwen chronische bekkenpijn ervaren die met deze aandoening is geassocieerd. Niet elke vrouw die het syndroom heeft, zal bekkenpijn ervaren, en vele malen kan de ziekte onopgemerkt blijven.
symptomen
Het meest voorkomende symptoom van veneus congestiesyndroom is pijn, meestal beschreven als mild. Het kan tijdens de menstruatie, bij geslachtsgemeenschap, na lange periodes van staan of tijdens de laatste periode van de zwangerschap toenemen.
Bijwerkingen
Hoewel pijn het belangrijkste symptoom is dat geassocieerd is met de aandoening, kunnen andere wijzen op het bestaan van veneuze insufficiëntie. Sommige bijwerkingen kunnen ernstig genoeg zijn om de levensstijl en relaties van de patiënt te beïnvloeden. Deze omvatten zwelling van de geslachtsorganen, zichtbare spataderen in de billen of vulva, verhoogde gevoeligheid en pijn in de onderbuik, rugpijn, depressie en menstruatiekrampen. Vrouwen die dit soort symptomen vertonen, zonder een verklaarbare oorzaak, moeten medische hulp inroepen.
behandeling
Dit syndroom is met name moeilijk te behandelen en er zijn verschillende mate van succes afhankelijk van de therapeutische aanpak. Het gebruik van medicijnen is niet effectief bij de behandeling van deze aandoening, maar pijnstillers zoals pijnstillers en ontstekingsremmers kunnen geschikt zijn om het ongemak te verlichten. Sommige interventionele radiologische technieken zijn veelbelovend gebleken en chirurgie is als laatste redmiddel beschikbaar. Sommige patiënten vinden verlichting van symptomen met alternatieve behandelingsprotocollen, waaronder fysiotherapie, psychologische begeleiding, acupunctuur en andere.