Inhoud
De Wereldgezondheidsorganisatie definieert "zoönosen" als ziekten of infecties die mensen mogelijk met dieren aangaan, en omgekeerd, en degenen in deze categorie worden zoönotische ziekten genoemd. Deze omvatten infectieuze agentia die direct kunnen worden verkregen door contact met dieren of de omgeving en kunnen worden geclassificeerd op basis van de veroorzaker.
virus
Hondsdolheid is een veelvoorkomende virale infectie die het centrale zenuwstelsel en de hersenen aanvalt. Het virus wordt meestal overgedragen door beten of krassen, waardoor de open wond het virus in het lichaam laat komen. Het Department of Health and Elderly Care in Missouri laat zien dat tussen de 7 en 8.000 dieren die besmet zijn met het rabiësvirus elk jaar worden gevonden in de Verenigde Staten. Hondsdolheid komt vaak voor bij wasberen, stinkdieren, knaagdieren, katten, honden en vleermuizen.
West-Nijl-virus is een andere veel voorkomende virale infectie bij de mens die afkomstig is van vogels en muggen. Het Arizona Department of Health en Elder Care stelt dat 80 procent van de getroffenen geen symptomen heeft, terwijl de andere 20 procent er een heeft die op griep lijkt. Andere virale ziekten zijn aviaire influenza, ebola, hemorrhagische koorts in de Krim, herpes en Rift Valley-koorts.
bacterie
Door voedsel overgedragen ziekten worden vaak veroorzaakt door bacteriële middelen zoals salmonella en campylobacteriose, ziekten die diarree, malaise, koorts, buikpijn en misselijkheid kunnen veroorzaken. Anthrax, leptospirose, Q-koorts, bacteriële dysenterie, brucellose, Escherichia coli, pest en tularemie zijn andere voorbeelden van bacteriële zoönosen.
Veel bacteriestammen zijn resistent geworden voor antibiotica, wat resulteert in de ongecontroleerde verspreiding van infecties. De industrialisatie van de voedselproductie kan ook het risico op besmetting vergroten.
Infecties van het urogenitale kanaal, gastro-enteritis, artritis, lymfadenitis, darminfecties en meningitis zijn andere symptomen die kunnen optreden als gevolg van bacteriële infecties.
parasieten
Parasitaire infecties kunnen epileptische aanvallen, prikkelbare darmziekten en hoofdpijn veroorzaken. Veel voorkomende parasitaire zoönosen omvatten trichinose, echinokokkose en trematodiasis, en kinderen zijn meer vatbaar voor dit soort ziekten. Volwassenen met een gecompromitteerd immuunsysteem waarvan het beroep blootstelling aan de ziekte vereist, lopen ook risico.
Infecties bij mensen worden meestal verkregen door inname van de eieren van de parasiet of door een insectenbeet. Penetratie in de huid via blote voeten is ook gebruikelijk. Andere vormen van parasitaire infecties zijn lintwormen, rondwormen en ascaris. Een vervuilde omgeving en slechte hygiënische gewoonten stellen iedereen bloot aan het risico van een parasitaire infectie.
fungus
Zoogdieren op schimmels hebben meestal invloed op de huid, nagels en het haar van de mens en vertonen symptomen als jeuk, peeling, roodheid en haarverlies. Sporotrichosis is een veel voorkomende ziekte die bij katten wordt aangetroffen en veroorzaakt schimmelinfecties in de huid van mensen. De plaatsen die worden aangetast door fungale zoönoses kunnen oppervlakkig, cutaan, subcutaan en systemisch zijn. De buitenste lagen van de huid en het haar zijn omgeven door oppervlakkige infecties, terwijl de nagels, huid en haar worden aangetast door de huid. De schimmel installeert zich op de huid en veroorzaakt laesies die de diepere lagen van de huid en spieren aantasten in het geval van subcutane infecties. Systemische infectie omvat echter de verspreiding van de schimmel naar de longen of andere organen, wat leidt tot longinfecties.