Inhoud
Het dijbeen is het grootste bot in het menselijk lichaam en ontvangt daarom een grote hoeveelheid bloed. Een femurfractuur kan worden gevolgd door een aanzienlijk bloedverlies, afhankelijk van de mate van de fractuur. De behandeling voor deze situatie zal enigszins verschillen in een ziekenhuisomgeving in vergelijking met preklinische zorg.
routebeschrijving
-
Controleer de hoeveelheid verloren bloed, dit kan variëren afhankelijk van verschillende factoren, zoals de breuk die wordt blootgesteld of intern. Let op duidelijke tekenen van bloeding, zoals blootstelling van het bot en openingen in de huid. Onthoud dat interne bloedingen ook kunnen voorkomen.
-
Bepaal of er schade was aan de femorale slagader, gelegen in de lies en verantwoordelijk voor het leveren van bloed aan het dijbeen. Omdat het een grote slagader is, kan de verstoring ervan een extreem ernstig bloedverlies veroorzaken en kenmerkt het een medisch noodgeval. Bel 192 meteen.
-
Stop het bloeden. In een preklinische zorgsituatie kunt u het bloeden stoppen door directe druk op de snede toe te passen. Plaats een schone doek over het bloedende gebied en druk op. Oefen geen druk uit op blootgestelde fracturen. Doorgaan tot het bloeden stopt of de komst van het medische zorgteam.
-
Observeer tekenen van shock, omdat dit kan optreden in geval van zeer uitgesproken bloedverlies. Tekenen omvatten verwarring, duizeligheid, snelle en zwakke hartslag, lage bloeddruk en slechte ademhaling. Een geschokt slachtoffer kan een intraveneuze behandeling krijgen met andere medicijnen in een ziekenhuisomgeving.
-
Verminder fractuur om bloedverlies te verminderen. Dat betekent het opnieuw uitlijnen van de botten zodat het genezingsproces kan beginnen. Een arts kan verbanden en pleister gebruiken om het bot op zijn plaats te plaatsen en het been te immobiliseren. De persoon kan ook tractie nodig hebben, afhankelijk van de omvang en het type van de breuk.
-
Geef bloed. Als een botfractuur een extreem bloedverlies heeft veroorzaakt, kan het slachtoffer een bloedtransfusie nodig hebben. Om dit te doen, wordt de bloedgroep van het slachtoffer bepaald en ontvangt het bloed van een compatibele donor.