Inhoud
- Wat is een spinale AVC?
- Schade schade vergelijking
- Oorzaken van een spinale AVC
- Frequentie bij honden
- diagnose
- behandeling
- suggesties
Een spinale AVC of fibrocartilaginous embolism (EFC) bij honden kan verminderde mobiliteit en zelfs verlamming tot gevolg hebben. Vaker bij grote rassen kan EFC bij elke hond voorkomen. Gelukkig, met de behandeling, krijgen de meeste honden na verloop van tijd het gebruik van hun leden terug.
Wat is een spinale AVC?
Net als bij een beroerte, treedt een spinale AVC op wanneer een obstructie of stolsel de passage van bloed naar een deel van de wervelkolom blokkeert, wat de neurologische functies van de ledematen beïnvloedt. De locatie waar de beroerte optreedt, bepaalt welke ledematen symptomen zullen vertonen en de ernst van de schade. De mate van de obstructie, die een klein fragment van een spinale schijf of stolsel kan zijn, verhoogt ook de ernst van de EFC.
Schade schade vergelijking
Wanneer de schijf van een hond breekt, treedt er meestal een breuk op aan de boven- of zijkanten, waardoor er een algemene compressie optreedt in de wervelkolom en de zenuwen; dit wordt hernia type 1 genoemd. In tegenstelling tot de meest voorkomende hernia's bij honden, met EFC, breekt het schijfmateriaal lateraal, penetreert de slagader of ruggengraat en eindigt de bloedstroom.
Oorzaken van een spinale AVC
Hoewel de werkelijke oorzaak van een EFC onbekend is, kan de obstructie of stolsel veroorzaakt worden door trauma of letsel. Je kunt observeren als je hond klaagt na te veel energie te hebben uitgegeven of te veel lichaamsbeweging heeft gedaan, gevolgd door zwakte in de ledematen. Hoewel hij kan klagen, is de blessure meestal niet pijnlijk.
Frequentie bij honden
Rassen van grote of grote honden ontwikkelen CFE's meestal vaker dan kleinere honden, met uitzondering van herdershonden en miniatuurschnauzers. Spinale AVC's komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en treden meestal op tussen de leeftijd van 3 en 6 jaar. EFC kan echter bij alle honden en op elke leeftijd voorkomen.
diagnose
Diagnose wordt meestal bepaald door de symptomen en de bereidheid van de race om OBE te ondergaan, door middel van myelogrammen, CT-scans en MRI's die worden gebruikt om andere laesies te elimineren. Röntgenfoto's laten zelden de ware aard van het ruggenmergletsel zien, en soms zelfs het myelogram, dus een MRI kan de beste manier zijn om een diagnose te stellen. Zonder chirurgie (of autopsie) kan EFC niet volledig worden bevestigd.
behandeling
Sommige honden herstellen alleen met rust, maar fysiotherapie, ontstekingsremmende en steroïden kunnen uw hond helpen kracht terug te winnen. Behandelingen zijn gestart binnen de eerste paar uur nadat de OBE-ontdekking meer effect heeft getoond, maar fysiotherapie en aanvullende zorg (acupunctuur, chiropractie) die tot maanden later is uitgevoerd, kan helpen om het gebruik van de ledematen te herstellen. In tegenstelling tot veel hernia's, is een spinale AVC niet zo ondersteunend voor chirurgische behandelingen; Dit is echter een optie in gevallen waarin EFC niet het enige probleem van de wervelkolom is dat uw hond treft.
suggesties
Bij eventuele rugwervels of rugwervels bij uw hond, dient u zo snel mogelijk een dierenarts of neurochirurg te zoeken om het probleem te diagnosticeren. Veel dierenartsen hebben geen toegang tot andere diagnostische machines dan röntgenfoto's en schrijven alleen steroïden en resten voor. Bij alle spinale letsels bij honden, vooral EFC, moet de behandeling snel na de ontdekking van de symptomen worden uitgevoerd om een volledig herstel te bevorderen.