Inhoud
Een antilog is de inverse functie van een logaritme. Deze notatie was gebruikelijk in de tijd dat berekeningen werden gemaakt met rekenlinialen of referentietabellen met getallen. Tegenwoordig maken computers deze berekeningen, en het gebruik van de term "antilog" is in de wiskunde vervangen door de term "exponent". De term "antilog" wordt echter nog steeds algemeen gebruikt in de elektronica voor bepaalde componenten die bekend staan als antilogversterkers.
Stap 1
Definieer een logaritme. De logaritme van een getal is de macht waarmee een bepaald grondtal moet worden verhoogd om dat getal te verkrijgen. 10 moet bijvoorbeeld worden verhoogd naar de tweede macht om 100 te krijgen, dus de logaritme met grondtal 10 van 100 is 2. Dit wordt wiskundig uitgedrukt als log (10) 100 = 2.
Stap 2
Beschrijf een omgekeerde functie. Als een functie f een waarde "A" ontvangt en een waarde "B" produceert en er is een functie f ^ -1 die een waarde "B" ontvangt en "A" produceert, zeggen we dat f ^ -1 de inverse functie is van f . Het is belangrijk op te merken dat de notatie f ^ -1 moet worden gelezen als "inverse van f" en niet moet worden verward met een exponent.
Stap 3
Definieer een antilogaritme in termen van logaritme. De antilogaritme is de inverse functie van een logaritme, dus log (b) x = y betekent dat antilog (b) y = x. Dit wordt meestal uitgedrukt met exponentiële notatie, zodat antilog (b) y = x impliceert b ^ y = x.
Stap 4
Kijk naar een specifiek voorbeeld van antilog-notatie. Als log (10) 100 = 2, antilog (10) 2 = 100 of 10 ^ 2 = 100.
Stap 5
Los een specifiek antilogprobleem op. Gegeven log (2) 32 = 5, wat is de antilog (2) 5? 2 ^ 5 = 32, dan antilog (2) 5 = 32.