Inhoud
Momenteel wijzen veel taxonomen waterlelies (Nymphaea spp.) En lotussen (Nelumbo spp.) Toe aan dezelfde plantenfamilie, Nymphaeaceae. Volgens Perry D. Slocum, auteur van "Waterlilies and Lotuses", zijn de grote verschillen tussen de wortelstokwortels, bloemen en bladeren van de twee geslachten van waterplanten, sommige deskundigen geneigd om ze in twee families te scheiden. Moleculaire DNA-onderzoeken hebben aangetoond dat de eiwitten in de chloroplasten niet vergelijkbaar zijn in de twee geslachten, daarom werd de lotus toegewezen aan zijn eigen familie, Nelumbonaceae. Onwillige taxonomen wachten op meer onderzoek voordat ze de nieuwe gezinsaanduiding accepteren.
Rassen
Er zijn slechts twee soorten lotus: de heilige lotus (Nelumbo nucifera) en de Amerikaanse lotus (Nelumbo lutea). Volgens Slocum zijn er honderden cultivars en hybriden, waarvan er alleen al in China meer dan 300 door de eeuwen heen zijn ontwikkeld. Waterlelies daarentegen bestaan uit ongeveer 50 soorten. Er zijn honderden, zo niet duizenden cultivars en complexe hybriden onder waterlelies van resistente en tropische soorten.
Gebladerte
Zowel waterlelies als lotussen zijn kruidachtige vaste planten die de neiging hebben om hun blad te verliezen als de watertemperaturen sterk afkoelen. De bladeren rusten plat op het wateroppervlak, de vorm is afgerond en bijna altijd met een V-vormige holte Het bladoppervlak is helder, maar satijnachtig en wasachtig, waardoor water wordt verdreven. De kleur van het blad is overwegend medium tot diep olijfgroen, met af en toe roodpaarse vlekken. De lotusplant heeft ronde, horizontale bladeren aan de stengels die boven water blijven. Deze verbinden zich in het midden met het bladschijf. Een dun laagje of schuimend wit residu bedekt de groene tot lichtblauwgroene bladeren, die ook water in druppeltjes verdrijven.
Floral structuur van waterlelie
De meeste resistente waterlelies drijven met hun bloemen op het wateroppervlak of, in het geval van tropische soorten, net boven het wateroppervlak. Het belangrijkste verschil tussen waterlelies en lotus is de morfologie van de bloem. Waterlelies hebben talrijke kelkblaadjes en bloembladen rond de geslachtsorganen. Talrijke meeldraden, die stuifmeel bevatten, beschermen het midden van de bloem. Daaronder, in het onderste centrale deel, bevindt zich de vrouwelijke kern. Een puntig axiaal proces, precies in het midden, is omgeven door stempels die afdalen naar een ronde eierstok met dikke wanden en veel eieren of eieren erin. Alle zaden worden gevormd in de eierstok, in een ronde vrucht, aan de bovenkant van de bloemstengel, die onder het oppervlak van het water dompelt tot hij rijpt.
Lotusbloem morfologie
Lotusbloemen blijven boven water, evenals hun bladeren. Talrijke bloembladen of kelkblaadjes omringen een grote carpel-houder, waarin de vrouwelijke stempels en eierstokken zijn ondergebracht. Het bakje ziet eruit als een gekroonde kelk. De stuifmeelvormende meeldraden komen voor rond en buiten de vergaarbak. Nadat de bloem is bestoven, komen alle delen los, behalve de bak, die boven het wateroppervlak blijft. Elk ei erin rijpt een zaadje. Het hangt en droogt, wordt bruinachtig en legt de losse zaden bloot die in het water rollen en wegdrijven.