Inhoud
De mooie meisjes hebben mannen ertoe aangezet om de gedichten lang geleden aan te spreken, in een poging om ze in woorden te beschrijven. Vanwege zoveel poëzie in de beschrijvingen, is een breed scala aan poëtische gereedschappen perfect om de vrouwelijke schoonheid te beschrijven. Als ze goed op elkaar zijn afgestemd, kunnen ze een rijk visceraal verbaal beeld van een mooie meid creëren.
Denotatie en connotatie
Hoe kleiner de beschrijving, hoe belangrijker elk woord is - en wanneer u de schoonheid van een meisje in één woord probeert samen te vatten, is het absoluut noodzakelijk om het perfecte woord te vinden. Het woord "mooi" heeft veel synoniemen, de meeste tonen dezelfde denotatie of basisbetekenis. Hun connotaties, echter, of subtiele verschillen of nuances van betekenis, lopen sterk uiteen. Het woord 'mooi' betekent bijvoorbeeld weelderigheid, terwijl 'vegen' een soort seksuele betovering inhoudt.
Metafoor en vergelijking
Een manier om een mooie vrouw te beschrijven, is door haar met iets anders te vergelijken. Vergelijkingen met de schoonheid van de natuur heersen erg lang. Ze worden voornamelijk geïllustreerd door William Shakespeare in zijn 18e sonnet, die begint met "Moet ik het vergelijken met een zomerdag?" Simile wil zeggen dat ze is als iets, terwijl de metafoor tussen taal ontsnapt en simpelweg stelt dat het de beschreven zaak is.
synecdoche
Synecdoche is een poëtische term voor het behandelen van een deel als geheel, waarbij aandacht wordt besteed aan een specifiek detail in plaats van aan generalisatie. In plaats van al zijn schoonheid te beschrijven, beperk je jezelf tot je ogen of lippen. Deze beschrijving kan en moet andere poëtische instrumenten bevatten, zoals metaforen en overdrijving.
overdrijving
Overdrijving, ook bekend als hyperbool, is om iets te overdrijven om te benadrukken - in dit geval, de beschrijving van de schoonheid van het meisje. Het verfraaien van haar beschrijving kan de lezer helpen zich voor te stellen hoe ze eruit ziet. Als het goed wordt gedaan, wordt het herkend als overdrijving en niet als misleiding. Wees echter voorzichtig en ga niet veel verder. Shakespeare's 130ste sonnet geniet van dichters die op onredelijke wijze overdrijving gebruiken met de volgende verzen:
"Ik hou ervan om je stem te horen, maar ik weet het (ik hou ervan je te horen spreken, ook al weet ik het goed). (Ik geef toe dat ik nog nooit een godin heb zien gaan) Mijn meesteres loopt als ze loopt op de grond "(Vrouwe, als ze loopt, gaat ze op de grond staan).