Inhoud
Keizerpinguïns (Aptenodytes forsteri) zijn grote, kleurrijke vogels afkomstig uit het Antarctische continent. Ze hebben een ander paringsritueel ontwikkeld dat de kansen op voortplanting vergroot in een van de koudste omgevingen ter wereld. Ze staan bekend om hun collectieve migratie naar plaatsen die geschikt zijn om te paren, waar ze de winter doorbrengen en deelnemen aan een intens proces van selectie door peers, waarvoor maandenlange toewijding nodig is voor zowel mannelijk als vrouwelijk.
Paringkolonie
In maart, vroeg in de Antarctische winter, reizen keizerspinguïns meer dan 122 km voor dagen en nachten in één bestand op zoek naar de perfecte plek om te paren. Pinguïns migreren in grote aantallen van de kustwateren van het Antarctische continent naar de stabielere ijsgebieden die het gewicht van de paringkolonie, die vaak duizenden van hen bevat, veilig kunnen ondersteunen. Mannen zijn de eersten om te reizen, gevolgd door vrouwtjes na een paar dagen.
verkering
Mannen trekken hun partners aan via verschillende oproepen en parades tijdens het datingsitueel. Keizerspinguïns vormen monogame schakels die het hele jaar door bestaan en het paar werkt samen om hun kroost te laten groeien tijdens het paarproces. Met duizenden dieren op dezelfde plek, zijn de verschillen in vocalisatie de eerste manier waarop koppels zich hebben geïdentificeerd. Eenmaal samen copuleren ze en de vrouwelijke laarzen, na twee maanden, een enkel ei.
Zorg voor het ei
Zodra het vrouwtje het ei legt, draagt ze het over aan het mannetje, zodat hij de rest van de incubatie kan doen. Dan keert ze terug naar de kust om zichzelf te voeden en haar energie te herwinnen. Mannelijke pinguïns houden de eieren tussen hun voeten en een groot buidelvormig nest om ze te bedekken en ze te isoleren tegen extreme kou. Dan stapelen de mannetjes zich op in grote kudden waar ze elkaar beschermen tegen de wind en het barre weer als de eieren zich ontwikkelen. Ze blijven nog een paar maanden zo, totdat de eieren uitkomen.
Zorgen voor recent uitgebroede pups
De pups botsen na negen weken incubatie. Vrouwtjes keren terug en zorgen voor hen als mannen terugkeren naar de oceaan om zichzelf te voeden - ze verliezen vaak de helft van hun gewicht tijdens het fokproces. Daarna wisselen mannetjes en vrouwtjes af. De een gaat naar de oceaan om te eten en de ander zorgt voor de baby en omgekeerd. Bij elke beurt braken ouders voedsel uit voor de kleintjes om zich te voeden en te ontwikkelen. Na maanden voltooien volwassenen hun paring en verlaten hun kinderen. Jonge pinguïns lopen in juveniele kudden, dagcentra genoemd, om de ontwikkeling in Antarctica zomerweer af te ronden.