Inhoud
Economie heeft te maken met productie, distributie en consumptie van goederen. De belangrijkste beslissing die werknemers, bedrijven en landen moeten nemen, is wat goederen produceren. Het economische concept van specialisatie helpt om deze vraag te beantwoorden. Volgens specialisatie richten economische actoren hun vaardigheden op taken waarin ze beter zijn opgeleid. Specialisatie heeft micro- en macro-economische toepassingen.
identificatie
Specialisatie in economische zin verwijst naar individuen en organisaties die zich richten op de beperkte reikwijdte van productietaken die zij het best uitvoeren. Deze specialisatie vereist dat de werknemers stoppen met het uitvoeren van taken waarin ze niet zo gekwalificeerd zijn en aannemen andere posities die voor hen meer geschikt zijn. Een assemblagelijn, waarbij elke werknemer specifieke taken uitvoert in het productieproces, is het beste voorbeeld van specialisatie.
De specialisatie houdt verband met een ander economisch concept, de arbeidsverdeling, uitgebreid besproken door Adam Smith, de 18e-eeuwse Schotse econoom en auteur van 'The Wealth of Nations'. Smith heeft de voordelen van specialisatie en arbeidsverdeling heel goed geïllustreerd door een pinfabriek te beschrijven, waarbij elke medewerker één gespecialiseerde taak uitvoert. Een arbeider meet garen, anderen knippen, deinen, anderen doen een pinnetje, enzovoort. Door dit proces produceerden werknemers duizenden pinnen meer dan wanneer elke arbeider de hele items onafhankelijk deed.
effecten
Specialisatie, zoals geïllustreerd door Adam Smith's voorbeeld van de pinfabriek, stelt werknemers in staat om meer vaardigheid in hun specifieke taken te ontwikkelen. Dit type aanpak verhoogt de productie omdat werknemers geen tijd verspillen aan het schakelen tussen verschillende taken. Smith geloofde ook dat werknemers met specialismen meer kans hadden om te innoveren, om hulpmiddelen of machines te maken om hun taken nog efficiënter te maken.
voordelen
De voordelen van specialisatie gaan verder dan individuele werknemers. Bedrijven die zijn gespecialiseerd in hun specifieke producten kunnen grotere hoeveelheden produceren om te verkopen. Deze bedrijven en hun werknemers gebruiken de opbrengst van de verkoop van de producten om benodigde goederen te kopen die door andere werknemers en bedrijven zijn geproduceerd.
overwegingen
Hoewel Adam Smith de voordelen van specialisatie en arbeidsverdeling zag, was hij niet zo optimistisch over deze ideeën, maar hij realiseerde zich ook enkele zwakheden. Hij vreesde dat eentonige assemblagelijnen waarin werknemers de hele dag door individuele taken uitvoeren hun creativiteit en geest zouden kunnen ondermijnen. Hij zag educatie als een remedie en geloofde dat het creativiteit en innovatie op het werk bevorderde.
Karl Marx profiteerde van de zorgen van Smith in zijn geschriften over economie. Hij zag monotone productietaken samen met levensonderhoudlonen die niet de volledige waarde van arbeid vertegenwoordigen als factoren die de vervreemding van werknemers vergroten, wat resulteerde in een arbeidersopstand tegen de kapitalistenklasse.
Macro-economische expertise
Specialisatie in economie is niet beperkt tot individuen en bedrijven, het domein van de micro-economie. Het heeft ook toepassingen in macro-economie, die de economische acties van hele naties, regio's en economieën bestudeert.In een macro-economische context betekent specialisatie dat landen zich concentreren op het produceren van de goederen die het meeste voordeel hebben door onderhandelingen aan te gaan met andere landen om andere goederen te verkrijgen.
David Ricardo, een andere klassieke econoom van de 18e en het begin van de 19e eeuw, pleitte voor specialisatie op basis van comparatieve voordelen, die helpt bepalen of het voordeliger is om een product intern te produceren of te importeren. Stel bijvoorbeeld dat de Verenigde Staten kleding en computers goedkoper produceren dan India. Hoewel de Verenigde Staten absoluut een voordeel lijken te hebben, heeft het misschien geen comparatief voordeel, dat de productiecapaciteit meet in termen van opportuniteitskosten.
Omdat de productiemiddelen beperkt zijn, betekenen de alternatieve kosten voor het produceren van computers minder productie van kleding. In vergelijking met wat moet worden opgeofferd, moet het land zich specialiseren in de productie van het goed waarin het een comparatief voordeel heeft en het andere product importeren.