Inhoud
Rode iep (Ulmus rubra) is een soort iep die van nature groeit in het gebied van de Grote Meren en de bossen van de mid-Atlantische staten in de VS. Het is een bladverliezende boom en geeft de voorkeur aan vochtige omgevingen. Op de vervaldag kan de boom een hoogte van 24 m bereiken. Hoewel het niet zo gedecimeerd was als zijn naaste verwant, de Amerikaanse iep, leed de rode iep aan de aanwezigheid van de iepziekte.
Kenmerken
Ulmus rubra, ook wel rode, grijze of zachte iep genoemd, kwam ooit veel voor in de bossen van het noordoosten en middenwesten van de VS. Deze boom lijkt erg op de Amerikaanse iep, maar heeft enkele zichtbare kenmerken die hem onderscheiden van zijn meest voorkomende neef. Het meest opvallende verschil is de binnenschors, die bij rode iep een lichte zoethoutgeur heeft. Wanneer gekauwd wordt, wordt het materiaal erg stroperig, vandaar de naam "gladde iep" (gladde iep) in het Engels. De bladeren van de iep zijn ruw vanwege hun hoge silicagehalte. De vorm van het blad is nagenoeg identiek aan die van de Amerikaanse iep.
Waarde in inheemse cultuur
Voor Amerindische culturen had de iep praktische toepassingen, zoals het maken van touwtjes van de binnenste schors. Volgens de plantengids van USDA kookte de Menominee-stam de schors en gebruikte het om manden van te maken. Andere inheemse culturen in het middenwesten hebben schors gebruikt als daken en als gevelbeplating voor hutten.
Inheemse Amerikanen gebruikten ook de binnenste schors als medicijn. Sommige groepen, zoals de Iroquois, gebruikten de plant als oogdruppels, terwijl anderen thee maakten van de binnenste schors om een zere keel te verlichten of als laxeermiddel te werken. Andere Aboriginal-groepen droogden de binnenhuid en gebruikten het materiaal als een natuurlijk verband.
Gebruik in de hedendaagse geneeskunde
Het gebruik van indianen en de tijdgenoot van de iep draait om een belangrijk kenmerk van de plant. Het bevat een stroperig materiaal dat bij menging met water (of speeksel) een gel wordt met medicinale waarde. Deze gel kan worden gebruikt om de keel, mond, maag of darmen te verlichten. Een studie van de University of Maryland Medical Center suggereerde dat de gel verbindingen losmaakt die de maag beschermen tegen overmatige zuurgraad (referentie 1). Iep is verkrijgbaar als tabletten, capsules, zuigtabletten, thee of als poeder voor kompres en veroorzaakt geen ernstige bijwerkingen (referentie 1).