Inhoud
Af en toe kunnen in watermassa's grote hoeveelheden dode vissen tegelijk verschijnen bij een catastrofale milieuramp die bekend staat als "zuurstofgebrek". Het concept, het voorkomen en de betekenis ervan voor het milieu zijn belangrijke componenten van biologie- en ecologiestudies, bedrijfs- en waterveiligheidsbeleid.
Identificatie
Zuurstofdepletie is de afname van opgeloste zuurstof in water, als gevolg van de introductie van afvalstoffen. Normaal gesproken verbruiken de bacteriën die in het water aanwezig zijn bij de voedselbron (afval) zuurstof. Als het afval in een bepaald gebied geconcentreerd is, raakt ook zuurstof uitgeput, waardoor zuurstofgebrek ontstaat. In sommige gevallen verbruiken sommige reststoffen echter alleen zuurstof bij afwezigheid van bacteriën.
Effecten
Het gevolg van zuurstofgebrek is de dood van dieren die dit gas inademen, zoals vissen, ongewervelde dieren en bacteriën. Dit kan gebeuren in een klein, geïsoleerd gebied, zoals een ondiep meer, of het kan hele stromen beïnvloeden, afhankelijk van de ernst van de vervuiling. Aangezien dieren die zuurstof consumeren, sterven, zullen planten die koolstofdioxide consumeren binnenkort sterven door de afwezigheid van opgeloste koolstofdioxide. Het resultaat is een "dode" watermassa.
Misvattingen
De vermindering van een stroom of andere stroming in het waterlichaam veroorzaakt ook zuurstofgebrek, ongeacht de vervuiling. Afdamming of omleiding voor irrigatie kan bijvoorbeeld de waterstroom verminderen, waardoor het vermogen om zich met lucht te mengen afneemt ("troebelheid" genoemd), wat resulteert in lagere zuurstofniveaus.
Ervaren waarneming
De snelheid waarmee zuurstof wordt uitgeput, is afhankelijk van vele factoren, zoals het watervolume, de pH-waarde, de troebelheid, de temperatuur en de hoeveelheid verontreinigende stoffen die in de waterlopen terechtkomen. Deze en enkele andere factoren zijn van invloed op de tijdsduur dat zuurstof in een watermassa wordt gebruikt.
Bronnen van zuurstofgebrek
Gewoonlijk zijn de bronnen van deze verontreinigende stoffen afkomstig van menselijke bewoning; rioolwater wordt geloosd op waterwegen en vervolgens getransporteerd naar de oceanen. In sommige gevallen wordt ongezuiverd afvalwater rechtstreeks in de oceanen geloosd. Soms kan zware regen of afvloeiing van gesmolten sneeuw de rioolwaterzuiveringsinstallaties overweldigen en accidentele lozingen in waterlichamen en de oceanen veroorzaken. Een goede afvalbehandeling kan de impact van menselijke bewoning op waterlopen en kustregio's verminderen, waardoor het risico van zuurstofgebrek tot een minimum wordt beperkt.