Inhoud
Veiling is een techniek die wordt gebruikt door voormalige meesters van de schilderkunst, zoals Rembrandt of Vermeer. Het combineert twee of meer transparante verflagen die op een ondoorzichtige basis worden aangebracht. Elke transparante laag wordt over elkaar heen gelegd en ze worden gecomposeerd, waardoor nieuwe kleuren worden gecreëerd en diepte wordt gegeven aan een kunstwerk. Voor de kunstenaar die een nieuwe dimensie aan zijn werk wil toevoegen, kan een terugkeer naar de technieken van de oude meesters de oplossing zijn.
definitie
Veiling is een techniek waarbij twee of meer transparante verflagen worden gebruikt om een nieuwe kleur te verkrijgen. De olieverf wordt verdund met bepaalde soorten olie of alkydhars en laag voor laag op delen van de basisverf geverfd. Een eenvoudige analogie zou zijn om te denken aan gekleurd cellofaan met een blad van geel en een blad van rood. Bij elkaar is de resulterende kleur oranje. Hoewel de tint hetzelfde kan zijn, is het resultaat van het combineren van de twee kleuren die direct worden gemengd heel verschillend. De kunstenaar en schrijver Bill Creevy legt in zijn werk "The Oil Painting Book" uit dat deze techniek is die een schilderij een kwaliteit van sieraden geeft.
geschiedenis
Volgens Creevy dateert de sluiertechniek althans tot de 15e eeuw en is het de vroegst bekende vorm van olieverf. Aanvankelijk werd de techniek alleen gebruikt om de slagen met een bui onder het frame te verenigen. De schilderijen van Rembrandt zijn een perfecte illustratie van deze techniek, zegt Creevy.
grisaille
Om de sluittekening met succes te gebruiken, zouden meesters zoals Vermeer een grijze kleur hebben gecreëerd (van de Franse "gris" die zich in het Portugees vertaalt als grijs), wat een ondoorzichtige basis is die zwarte, witte en grijze inkten gebruikt (verfbases kunnen zijn gemaakt met verschillende kleuren, maar de kleuren moeten monochroom zijn). Een goede manier om een basis te begrijpen, is een kleurenfoto te bedenken die is omgezet in een zwart-witfoto in een computerprogramma. Nadat de foto in verschillende tinten is gewist, blijft wat overblijft gelijk aan de basis van het schilderij. Een eerste transparante verflaag met behulp van de maskeringstechniek wordt aangebracht en gedroogd. Een andere kleur met behulp van de techniek zou dan worden toegepast. Het proces wordt herhaald totdat de gewenste kleur is bereikt.
Ondoorzichtige verf versus doorzichtige verf
De glazuurtechniek zelf wordt toegepast wanneer een klein deel van de verf wordt toegevoegd aan een olie of alkydhars, het bereikte effect is transparantie. Lagen die de techniek gebruiken, moeten transparant zijn, hoewel gekleurd, omdat de lagen eronder moeten worden weergegeven. Sommige kleuren, zoals wit lood of titanium, mogen nooit transparant zijn en kunnen daarom niet worden gebruikt voor het doel van de techniek. Dit wil niet zeggen dat ze niet kunnen worden gebruikt in een frame waarin de kunstenaar ervoor kiest om de techniek gedeeltelijk te gebruiken. Meesters zoals Vermeer gebruikten een ondoorzichtige basisverf die vervolgens werd bedekt met lagen glazuur, om diepte toe te voegen en om kleuren te maken die niet beschikbaar waren in hun tijd. Met behulp van deze techniek zou de schilder optisch twee of meer lagen verf mengen om een nieuwe toon te creëren.
Mediums beglazing
Voor de beginner is de beste gok misschien om een flesje medium te kopen dat al op een kaars is voorbereid, zoals notenolie. Voor de meer avontuurlijke, produceert een mengsel van lijnolie verdikt door blootstelling aan de zon en het oplosmiddel een mooie, hoogglans glazuur. Bovendien waarschuwt kunstenaar Margaret Krug in haar boek "An Artist's Handbook" dat vlaszaadolie na verloop van tijd sneller geel wordt dan een medium zoals maanzaadolie. Dit zal het uiterlijk van het stuk in de loop van de tijd veranderen. Dat is het geval, zoals met alle nieuwe artistieke technieken, het is het beste om met hen te experimenteren om te bepalen welke het beste werkt.