Inhoud
Volgens Douglas C. Sanders, een tuinbouwdeskundige aan de North Carolina State University, is het slaverbruik in de Verenigde Staten per hoofd van de bevolking groter dan 11 kg per jaar. Thomas Jefferson was zo verstrengeld in Amerikaanse stoffen dat 19 verschillende soorten sla in zijn persoonlijke tuin groeiden. Terwijl sommige sla op bladeren van eetbare grootte groeit, moeten andere soorten worden geknipt voordat ze in salades en broodjes worden gedaan.
Romaine sla
De sla is verrassend gezond en heeft een aantal kenmerken die andere slasoorten niet hebben. Een Romeinse slavoet bevat bijvoorbeeld gemiddeld 7,7 g eiwit. Dit eiwit is "compleet", wat betekent dat het alle acht essentiële aminozuren bevat. Daarnaast heeft het ook essentiële Omega-3-vetten. Eén voet bevat ongeveer 44 procent van de aanbevolen dagelijkse dosis. Ook rijk aan calcium, een voet van Romaine sla is 206 mg of 21 procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.
Omdat elk Romeins blad groot is, worden ze vaak gesneden wanneer ze worden toegevoegd aan salades of sandwiches. Snij de basis af en gooi weg. Verzamel dan de resterende bladeren en snijd elke 2,5 cm of zo door de slabladeren te beklimmen, totdat je het einde hebt bereikt. Als alternatieve methode, scheur eenvoudig elk blad in stukken van eetbare grootte alvorens ze in uw recept te gebruiken.
Botersla
Slaboterkogel, ontleent zijn naam aan de knapperige, enigszins zoete en boterachtige smaak. Een tip om de versheid te testen, is door de onderkant van de stengel te krassen. Ruik dan de stengel. Als de geur zoet is, zal de sla zoet smaken. Als de sla een bittere geur heeft, gooi deze dan weg ten gunste van een andere slavoet. De botersla biedt 15 procent van je aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamine A, 10 procent van je vitamine C-inname en 2 procent van je calciuminname per portie.
Na het wassen van de slavoet trekt u de bladeren weg van de stengel om ze los te maken. Snijd ze vervolgens in stukjes van eetbare grootte of scheur ze op de gewenste grootte voor salades en sandwiches. Als een van de vellen aan de buitenkant verkleurd of bruin is, gooit u de vellen weg.
IJsbergsla
IJsbergsla dankt zijn naam aan de manier waarop het werd verzonden in de vroege jaren 1900. Ook bekend als Amerikaanse sla, werd het verpakt met ijs bij verzending van de producent om het fris te houden, waardoor het de naam kreeg. Het bevat maar heel weinig calorieën, met slechts 10 per portie. Een enkele portie biedt 7 procent vitamine A, 3 procent vitamine C, 1 procent calcium en 2 procent ijzer van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.
Verwijder alle buitenste vellen die mogelijk zijn verwelkt en weggegooid. Snij de ijsbergsla in tweeën totdat je twee gelijke kanten hebt. Plaats het platte gedeelte op de snijplank en snij de sla in kleine plakjes met 1 cm voor een versnipperd effect. Andere methoden zijn grotere plakken als u grotere ijsbergbladeren prefereert.
Rode bladsla
Rode bladsla bevat weinig calorieën, met slechts vier per portie. Bovendien biedt het een grote hoeveelheid van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamine A, met 42 procent in slechts één portie. Het bevat ook 2 procent van de aanbevolen vitamine C, 1 procent calcium en 1 procent ijzer per portie.
Snijd de stengelbasis en gooi weg. Neem vervolgens de slablaadjes en snijd in stukjes van 1 cm aan de stelen. Dit levert een versnipperd effect op. Schil de sla voor grotere stukken in stukken van eetbare grootte voor broodjes en salades.