Inhoud
- oorzaken
- risico's
- Behandeling van bacteriële vaginose
- Recidiverende bacteriële vaginose
- Uitgebreide antibioticabehandeling
- Gecombineerde therapieën
- overwegingen
Jeuk, branderig gevoel, pijnlijk urineren, geur en afscheiding kunnen tekenen zijn van een periodieke bacteriële vaginose. Deze aandoening doet zich voor wanneer een schadelijke bacterie die normaal in de vagina wordt gevonden de normale flora uit balans brengt en de nuttige bacteriën onderdrukt. Behandeling is essentieel omdat bacteriële vaginose gepaard gaat met verschillende risico's.
oorzaken
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wordt bacteriële vaginose meestal gevonden bij zwangere vrouwen en is het de meest voorkomende vaginale infectie bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Het is niet duidelijk waarom vrouwen bacteriële vaginose hebben, maar het gebruik van vaginale douches en alternerende seksuele partners zijn risicofactoren. Zelden zal een vrouw die niet seksueel actief is, bacteriële vaginose hebben. In sommige gevallen kan de aandoening zelflimiterend zijn, maar de infectie kan terugkeren of chronisch worden en het is belangrijk om naar een arts te gaan.
risico's
Het niet behandelen van een bacteriële vaginose brengt een vrouw in gevaar. Als blootstelling aan HIV optreedt tijdens een bacteriële vaginose, is er een grotere kans op het ontwikkelen van AIDS. Ook als een vrouw al aids heeft en bacteriële vaginose ontwikkelt, zal haar partner eerder het virus krijgen. Een hysterectomie ondergaan of een abortus ondergaan tijdens een bacteriële vaginose verhoogt de gevoeligheid voor infecties. Evenzo kunnen voortijdige geboorten en complicaties tijdens de zwangerschap resulteren in bacteriële vaginose bij zwangere vrouwen. Ten slotte verhoogt bacteriële vaginose het risico op het krijgen van een seksueel overdraagbare aandoening.
Behandeling van bacteriële vaginose
Bacteriële vaginose wordt meestal behandeld met een of twee antibiotica-voorschriften: metronidazol of clindamycine. Beide medicijnen vertragen of stoppen de groei van de bacteriën die de infectie veroorzaken. Zoals alle antibiotica, moeten metronidazol en clindamycine worden ingenomen zoals aangegeven tot de infectie voorbij is. Toch kan bacteriële vaginose terugkeren na de behandeling. Het is belangrijk om alert te blijven en op te passen als de symptomen terugkeren.
Recidiverende bacteriële vaginose
Verschillende benaderingen worden gebruikt en bestudeerd voor de behandeling van recidiverende bacteriële vaginose. De US National Bacterial Vaginosis Treatment Guide (2006) somt mogelijke langetermijnbehandelingen op met metronidazol, vaginaal gelgebruik, probiotische therapie en waterstofperoxidebehandeling.
Uitgebreide antibioticabehandeling
De arts kan het gebruik van metronidazol voorschrijven in dagelijks 0,75% gel gedurende tien dagen, gevolgd door het gebruik van dezelfde gel twee keer per week gedurende vier of zes maanden. Dit wordt suppressieve therapie genoemd. Een andere aanpak, ook met het gebruik van metronidazol, vereist het twee dagen daags oraal innemen van een 400 mg pil gedurende drie dagen, van het begin tot het einde van de menstruatie. Met deze benadering moet de patiënt, als er een voorgeschiedenis van candidiasis (schimmelinfectie) is, ook 150 mg fluconazol nemen.
Gecombineerde therapieën
De gids meldt ook succes met het gebruik van vaginale gel in onbeschermde geslachtsgemeenschap na de menstruatieperiode, erop wijzend dat de snelheid van terugval verminderd was met het gebruik van metronidazol. Wat nog onderzocht wordt, is het gebruik van antibiotica in combinatie met probiotische therapie en waterstofperoxide.
overwegingen
Gebruik in elk geval geen douches als u een recidief van bacteriële vaginose heeft. Gebruik tijdens het baden geen antiseptische middelen, shampoos of gels. Laat deze producten in het bad. In terugkerende gevallen moet uw partner ook controleren op infectie.