Inhoud
- Zonnecyclus
- Zonne-uitbarstingen
- Tijden van mindere zonneactiviteit
- Tijden van grotere zonneactiviteit
- Toekomst Verwachtingen
De zon staat in het centrum van het zonnestelsel en geeft energie vrij aan de planten en dieren op aarde. Zonnevlekken zijn magnetische stormen op het oppervlak van de zon, die dienen als aanwijzingen voor de hoeveelheid zonneactiviteit voor wetenschappers. Wanneer de magnetische energie geassocieerd met zonnevlekken wordt vrijgegeven, veroorzaakt deze straling bursts. Deze aspecten van de zonnecyclus beïnvloeden de aarde en haar bewoners op verschillende manieren.
Zonnecyclus
De zonnecyclus duurt 11 jaar. Tijdens de cyclus beginnen zonnevlekken, uitbarstingen en andere magnetische verschijnselen op een laag punt, stijgen naar de top en dalen weer. Wanneer de zonneactiviteit tot het minimum is beperkt, kan de zon dagen zonder vlekken doorgaan, maar wanneer deze op zijn maximum is, kunnen er maximaal 200 spots tegelijk zijn. De output van zonnestraling oscilleert in de loop van deze periode.
Zonne-uitbarstingen
Volgens NASA is de oorzaak van zonnevlammen nog steeds onbekend. Het is bekend dat een zonnevlek een plaats is waar sterke magnetische velden het oppervlak scheuren, onstabiel worden en vervolgens exploderen, waarbij de energie van 10 miljard waterstofbommen wordt uitgestoten. Deze explosie is te zien met het blote oog van de aarde, als een lichtflits. Straling uitgestraald door een zonnevlek kan de aarde 18 tot 28 minuten later bereiken. Het heeft echter geen effect op de natuur en kan alleen van invloed zijn op technologie, zoals kortegolfradiocommunicatie. De natuurlijke afweer van de aarde beschermt het milieu tegen elke impact van zonnevlammen.
Tijden van mindere zonneactiviteit
Tijdens periodes met minder zonneactiviteit, gaat de aarde door koudere temperaturen. Tussen 1645 en 1715 had de zon bijvoorbeeld maar heel weinig zonnevlekken. Deze periode werd bekend als de "Kleine ijstijd van West-Europa", omdat het werd gekenmerkt door zeer koude temperaturen die Europa beïnvloedden.
Tijden van grotere zonneactiviteit
Historisch gezien komen de momenten van grotere zonneactiviteit overeen met een toename van de mondiale temperatuur. In de 12e en 13e eeuw ging de zon door met een toename van de activiteit, en Europa had zeer milde winters.
Toekomst Verwachtingen
In 2010 nam de zonneactiviteit toe, met verschillende periodes van intense uitbarsting, soms tegelijkertijd. NASA meldde dat "de zon uit de diepe slaap ontwaakt en de komende jaren een hoog niveau van zonneactiviteit zou kunnen hebben." Experts voorspellen intense zonnestormen. Sommige wetenschappers van de NASA geloven dat er in 2013 een piek van 22 jaar zal zijn, waarin de magnetische cyclus van de zon zal voorkomen samen met de hoogtijdagen van de 11-jarige zonnebrandcyclus, resulterend in een solaire "supertemperatuur" die grote niveaus van straling en enorme stroomuitval. Voedingsroosters, GPS-systemen, vliegreizen en radiocommunicatie kunnen uren of zelfs dagen worden onderbroken.