Inhoud
Mimetische theorie komt van het Griekse woord mimesis, wat imitatie en representatie betekent, en stelt dat mensen worden beïnvloed door elkaar en door de wereld die hen omringt door ze in verschillende vormen te creëren. Omdat Plato mimetische theorie in de literatuur toepaste en het van het verhaal scheidde, gaf mimesis veel meer betekenis aan literatuur.
Plato
Plato beschouwt kunst als een imitatie van de fysieke wereld om hem heen, wat volgens de filosoof al een imitatie is van het idee dat mensen van deze wereld hebben. Dus stelt hij in feite dat een schrijver imitaties imiteert en verbeelding en emotie veel meer vertegenwoordigt dan rede en werkelijkheid. Om deze reden treft mimesis volgens Plato de lezers negatief door ze te misleiden.
Aristoteles
Aristoteles is het niet met Plato eens, in die zin dat het voor hem om de fysieke wereld te imiteren niet alleen is om het te kopiëren, maar om het aan te passen. Volgens Aristoteles receptie van de mimetische theorie, is imitatie noodzakelijk om deze onvolledige fysieke wereld waarin mensen leven te voltooien. Maar imitatie, zoals hij het ziet, is een complexe creatie, een vaardigheid die hand in hand moet gaan met talent en verbeeldingskracht. Lodovico Castelvetro en John Dryden ondersteunen dit beeld en zien de kunst van het drama als een duidelijke nabootsing van het leven.
Horace en Longino
Horace en Longino zien mimetische theorieën alleen als het opzettelijk is om het oeroude werk van grote kunstenaars en schrijvers te imiteren. Imitatie betekent hier de middelen om lezers te plezieren en te entertainen, en dat doel wordt belangrijker geacht dan iemand die probeert origineel te zijn of de wereld om hen heen te kopiëren. Voor deze filosofen moeten schrijvers de handelingen en werken van anderen nabootsen in plaats van fysieke objecten en ideeën.
Plotinus
Plotinus is het eens met Plato over zijn theorie dat kunst het leven imiteert, maar het gaat verder wanneer hij zegt dat deze imitatie niet zonder reden is of losstaat van de realiteit. Integendeel: alles heeft het uiteindelijke doel om terug te keren van waar het vandaan kwam, en schrijvers imiteren de wereld om hen heen in de strijd om hun weg terug naar hun oorspronkelijke aard te vinden.