Inhoud
Dynamische routingprotocollen zijn toepassingen van programma's die locaties in een netwerk en verschillende routes automatisch detecteren om daar te komen. Hierdoor kan het apparaat de beste routes kiezen, automatisch reageren op wijzigingen in de netwerktopologie en netwerkfouten langs een route omzeilen. Er zijn echter de nadelen van het gebruik van dynamische protocollen, met name voor kleine netwerken.
Bandbreedte (bandbreedte)
Dynamische routers delen op gezette tijden route-informatie onderling. Dit proces maakt gebruik van een deel van de netwerkbandbreedte die beschikbaar is voor de duur van het bestaan van het netwerk. De kosten van de bandbreedte voor elke transactie zijn niet groot maar nemen in de loop van de tijd toe. Het heeft een bepaald verbruik op netwerken met kleinere hoeveelheden beschikbare bandbreedte.
CPU overhead
De CPU-tijd en RAM-ruimte worden gebruikt om de beste routes te berekenen. Elke router herberekent de beste route telkens wanneer deze bestellingen ontvangt. Dit verhoogt ook de netwerkoverhead door functies te gebruiken die voor andere verwerkingstaken kunnen worden gebruikt.
configuratie
Kleine netwerken hebben mogelijk geen alternatieve route tussen ons. Zonder een alternatieve route is het niet nodig dat ze een dynamisch protocol hebben, en het gebruik van dat protocol zou op de een of andere manier de complexiteit van het configuratieproces verhogen. Het is veel eenvoudiger om een statische route in te voeren voor elk knooppunt van het netwerk.