Inhoud
Het Romeinse rijk, beroemd om zijn enorme omvang, was ook bekend om zijn pantheon van goden en godinnen, bijna identiek aan het Griekse pantheon. Historici zeggen dat het Griekse pantheon op de eerste plaats kwam, waarbij de Romeinen Griekse geloven en goden in hun religie verwerkten, net zoals ze nieuwe goden verwierven van andere beschavingen die ze veroverden. Hoewel de Romeinen de Griekse godheden een nieuwe naam gaven toen ze ze hadden opgenomen, voerden de goden vergelijkbare functies uit en hadden ze dezelfde aanbidding.
polytheïsme
Zowel de Grieken als de Romeinen beoefenden de polytheïstische of heidense religie, wat betekende dat ze veel goden aanbaden in plaats van slechts één. Elk van deze goden heeft de leiding over een bepaald aspect van het dagelijkse leven van mensen, zoals thuis en thuis, jagen, oorlog, storm, geboorte, oceanen, wijn en de hel. In elke cultuur omvatten de goden een gefragmenteerde en gecompliceerde familie waarvan de leden op dezelfde manier met elkaar omgingen als menselijke families. Ze genoten van conflicten, jaloezie, geweld, liefde, seks en politieke intriges.
correspondenten
Net als het Griekse pantheon werden de Romeinse goden geregeerd door een patriarchale god uit de hemel die bliksem insloeg. Hij stond bekend als Zeus door de Grieken en Jupiter door de Romeinen. De soevereine godin huwde haar zus, een godin bekend als Hera door de Grieken en Juno door de Romeinen. Samen en met andere geliefden hadden ze veel kinderen, die ook goden waren. Als de boodschapper van de goden, was de snelle Hermes de Griekse versie, door de Romeinen omgedoopt tot Mercurius. Voor de liefde aanbaden de Grieken de godin Aphrodite, wiens Romeinse correspondent Venus was. Voor de oorlog herkenden de Grieken Ares, terwijl de Romeinen Mars eerden. De zeegoden waren Neptunus in Rome en Poseidon in Griekenland; in elke traditie was de zeegod ook de broer van de soevereine god. De twee pantheons hadden een tiental mythische goden en helden van dezelfde soort gemeen, maar met verschillende namen, wier avonturen en krachten gelijkenissen met elkaar hadden.
heldendichten
Homerus's Griekse epische gedichten "Ilias" en "Odyssee" volgden de avonturen van Ulysses, terwijl het Romeinse gedicht "Aeneis" van Virgil het verhaal van Aeneas vertelde. Deze twee epische gedichten geven een gedetailleerd beeld van de avonturen van hun helden tijdens en na de Trojaanse oorlog. Hoewel ze aan weerszijden van de oorlog vochten, zwierven Ulysses en Aeneas door zeeën, ontmoetten ze monsters, hadden ze gevaarlijke liefdesaffaires en confronteerden ze de grillen van de goden. In beide tradities speelden de goden bijna gelijke rollen met mensen, ze gebruikten ze als pionnen om elkaar te bestrijden in geschillen tegen de goden.
aanbidding
Beide tradities omvatten het offeren van dieren om de goden te eren, te bevredigen en te danken. Mensen zouden thuis zulke offers kunnen brengen, slagvelden als onderdeel van een openbaar festival of ceremonie ter ere van de godheid of zelfs in een tempel die uitsluitend is gewijd aan de god of godin. Alle gevallen van goed of slecht geluk werden toegeschreven aan de geneugten of onplezierigheden van de goden, en mensen reageerden volgens offers of rituelen van toewijding.