Inhoud
- definitie
- Ethyleendiaminetetra-azijnzuur en de potentiometrische methode
- Complexometrische titratie
- Burette-oplossing
Wetenschappers vertrouwen op directe titratie om de hoeveelheid van een stof in een oplossing te vinden met behulp van chemische reacties. Dit proces, wanneer correct uitgevoerd, kan nauwkeurig de hoeveelheden chemicaliën beschrijven met behulp van gespecialiseerde zuren en reageerbuizen van laboratoriumglas. Om de titratie goed te laten verlopen, moet het laatste complex snel genoeg worden gevormd zodat wetenschappers het kunnen analyseren.
definitie
Directe titratie is een manier om de inhoud van een stof kwantitatief te bepalen. Wetenschappers zijn zich mogelijk bewust van een reagens, maar weten niet hoeveel het is. Directe titratie is soms gebaseerd op indicatoren die reageren op het geanalyseerde materiaal, dat analyt wordt genoemd. Op andere momenten zijn de methoden gebaseerd op het gebruik van de toegevoegde metaalionen, die individuele atomen of moleculen van een specifiek type metaal zijn.
Ethyleendiaminetetra-azijnzuur en de potentiometrische methode
Technici kunnen de titratie uitvoeren met ethyleendiaminetetra-azijnzuur (EDTA) met de metaalionenindicatoren. Deze methode werkt niet in alle situaties, omdat de reactie soms zo traag is dat de titratie onrealistisch wordt. Het metaalion zou minder stabiliteit moeten hebben dan de analyt. Een andere methode voor directe titratie is de potentiometrische methode, die wordt gebruikt voor de detectie van een eindpunt met metaalionen met specifieke elektroden. Het eindpunt is waar het titratieproces eindigt.
Complexometrische titratie
Om complexometrische titratie uit te voeren, gebruiken wetenschappers aminopolycarbonzuren om metalen te identificeren. Gekleurde complexen worden gevormd en wetenschappers gebruiken de gegevens die uit die formatie zijn verzameld om de hoeveelheid analyt te bepalen. De directe methode van complexometrische titratie omvat het gebruik van getitreerde metaalzoutoplossing met een complexvormende verbinding oplossing. Deze oplossingen bevatten atomen of verbindingen die complexen vormen met andere atomen of verbindingen. Wetenschappers zoeken naar het equivalentiepunt van een toegevoegde indicator. Het equivalentiepunt treedt op wanneer het toegevoegde titrant stoichiometrisch equivalent is aan het analyt. Stoichiometrie houdt het balanceren van chemische reacties in.
Burette-oplossing
De titratie wordt "direct" genoemd omdat de wetenschapper het eindpunt direct nadert. De titrant komt de oplossing binnen door de druppels van een buret, zodat de druppel het eindpunt niet overschrijdt. Met directe titratie behandelen wetenschappers een oplosbare substantie die zich in een oplossing bevindt, die zich in een vat bevindt en die de te titreren oplossing wordt genoemd. De gestandaardiseerde oplossing wordt een titrant genoemd. Het eindpunt wordt bepaald met instrumentatie of visueel met behulp van een indicator. Wetenschappers voegen de titrant toe aan de juiste buret, een cilindrisch, verticaal stuk glas met een precisiekraan die kleine hoeveelheden vloeistof in bepaalde hoeveelheden vrijgeeft. Wetenschappers vullen de buret tot 30 tot 100% van zijn capaciteit.