Inhoud
Honing is een van de eerste zoetstoffen die al sinds mensenheugenis bekend en geconsumeerd wordt door onze voorouders. Het kan onmiddellijk worden geconsumeerd, zelfs zonder te worden verwerkt, in tegenstelling tot de meeste andere zoetstoffen, en daarvoor hoeft u alleen maar moedig genoeg te zijn om het bij de bijen te stelen. In zuivere staat fermenteert honing niet, maar fermentatie kan per ongeluk gebeuren of opzettelijk worden veroorzaakt.
Pure honing
In pure staat is honing een sterk geconcentreerde suiker die heel weinig water bevat. Dit maakt het een van de weinige voedingsmiddelen die zeer goed bestand zijn tegen rot, omdat schimmels en andere micro-organismen water nodig hebben om zich te ontwikkelen en zich te vermenigvuldigen. Dit kenmerk was al heel bekend in de oudheid en het gebruik van honing om wonden te helen wordt in de Bijbel genoemd. Als het zorgvuldig wordt bewaard, kan het verdonkeren en kristalliseren, maar niet vergisten.
Onbedoelde gisting
Honing gist en bederft onder bepaalde omstandigheden. Als het te vroeg wordt geoogst, als het nog steeds veel vocht bevat, of als het niet in een luchtdichte verpakking wordt bewaard en vocht uit de atmosfeer wordt opgenomen, kan het gaan gisten. Wanneer dit gebeurt, worden de sporen van de schimmel die in de honing voorkomen wakker uit hun winterslaap en beginnen ze de suikers te verteren, waardoor ze in alcohol veranderen. De honing zal een zichtbaar schuim creëren en een onaangename en zure smaak ontwikkelen. Op dat moment wordt het niet geschikt geacht voor menselijke consumptie en gebruiken de meeste imkers het om de bijen opnieuw te voeden.
Doelgerichte gisting
Fermentatie is natuurlijk het proces waarmee we alcoholische dranken produceren - en gefermenteerde honing kan een van de oudste dranken zijn die er zijn. Om de honing doelgericht te fermenteren, wordt het opgelost in water, vermengd met gist. Na verloop van tijd vergist het, zoals wijn of bier, een zure honingwijn die bekend staat als mede. De drank werd zwaar geconsumeerd door oude Keltische en Noordse culturen, en de term 'huwelijksreis' verwijst naar de maand waarin jonggehuwden alleen werden gelaten om mede te eten en elkaar beter te leren kennen.
Soorten mede
Mead wordt in verschillende stijlen geproduceerd en weerspiegelt zijn diverse voorouders. Er zijn verschillende woorden gerelateerd aan verschillende soorten mede. Als er appels worden toegevoegd tijdens het fermentatieproces, wordt dit "cyser" genoemd, of als druiven worden toegevoegd, wordt dit "pyment" genoemd en wordt een van de andere soorten fruit "melomel" genoemd. Een mede met kruiden is de "metheglin", en een met rozenblaadjes wordt "rhodomel" genoemd. Een snel gefermenteerde mede wordt "kort" genoemd en een die wordt geproduceerd om lange tijd te worden bewaard, wordt "geweldig" genoemd. De mede die gelijk is aan dessertwijn wordt een 'zak' genoemd.